Glas speelt een cruciale rol in het ontwerp, de functionaliteit en de esthetiek van elk gebouw, zowel residentieel als commercieel. Nu de glas-technologie zich blijft ontwikkelen—met verbeterde zonne-, thermische en akoestische prestaties—is het essentieel om de impact op de connectiviteit van het gebouw mee te wegen.

Drie cruciale glasfactoren die de connectiviteit van een gebouw beïnvloeden

1. Glascoatings

Duurzame bouwnormen zoals LEED, BREEAM en de EU-richtlijn voor Bijna Nul-Energiegebouwen (NZEB) hebben innovatie in glascoatings gestimuleerd. Deze coatings verbeteren aanzienlijk de energie-efficiëntie en helpen de opwarming van de aarde te verminderen door de thermische isolatie van een gebouw te verbeteren. Tegenwoordig is vrijwel al het glas op de markt gecoat, ongeacht de leverancier, omdat dit de enige manier is om te voldoen aan de moderne energiestandaarden voor hoge prestaties. Zo heeft ongecoat dubbel glas doorgaans een thermische U-waarde van 3,0, terwijl gecoat glas dit kan verlagen tot een U-waarde van 1,0, wat veel betere prestaties biedt.

Hoewel deze coatings de isolatie verbeteren, vormen ze ook een uitdaging: ze kunnen de verspreiding van draadloze signalen binnen gebouwen belemmeren—een probleem nu gecoat glas steeds vaker wordt toegepast.

Glascoatings bestaan uit extreem dunne, bijna onzichtbare lagen metaaloxiden (zoals zink, tin en zilver) die de isolatie verbeteren en zonnestraling blokkeren. Deze coatings worden aangebracht via een elektromagnetisch vacuümproces en, hoewel zeer effectief, zijn ze gevoelig voor vocht. Daarom worden ze altijd aan de binnenzijde van de spouw van dubbel- of tripleglas geplaatst.

Er zijn twee hoofdtypen glascoatings:

• Laag-emissieve (Low-E) coatings: Ontworpen om infrarode straling van verwarmingssystemen binnen een gebouw te reflecteren, terwijl zonnewarmte van buiten naar binnen kan doordringen, waardoor het interieur in de winter warmer blijft. Low-E coatings worden voornamelijk gebruikt in woningen.
• Zonwerende coatings: Deze blokkeren een groter deel van het infrarode spectrum en zijn geoptimaliseerd om thermisch comfort, lichtdoorlatendheid en esthetische aantrekkingskracht in balans te houden, waardoor een optimale binnentemperatuur en helderheid behouden blijven. Deze coatings zijn gebruikelijk in commerciële gebouwen met grote glazen gevels.

Hoewel beide soorten coatings effectief zijn voor hun beoogde doeleinden, verminderen ze aanzienlijk de sterkte van radiosignalen, die al worden verzwakt door propagatie vanaf basisstations en door fysieke obstakels. Gecoate ramen kunnen een extra signaalverlies van 20-40 dB veroorzaken in vergelijking met ongecoate ramen. Vanuit het oogpunt van draadloze communicatie is dit signaalverlies aanzienlijk en kan het leiden tot slechte connectiviteit en verminderde diensten binnen gebouwen.